Otyłość to choroba cywilizacyjna, która dotyka zarówno ludzi, jak i zwierząt. Z naszego artykułu dowiesz się:
- jak sprawdzić, czy Twój pies ma nadwagę
- czy są rasy predysponowane do otyłości
- czy opiekun psa ma znaczenie w otyłości swojego psa
Zanim pokażemy, w jaki sposób ocenić nadwagę u psa, chcemy zadać Ci pytanie: czy wiedziałeś, że psy samce po zabiegu kastracji są bardziej podatne na rozwój nadwagi/otyłości niż suki?
Sam zabieg powoduje zmniejszenie tempa metabolizmu i obniżenie aktywności ruchowej. Ale okazało się, że o ile u psów – samic ryzyko nadwagi i otyłości nie jest aż tak zależne od samej sterylizacji, o tyle u samców, kastracja w znaczący sposób wpływa na wzrost ryzyka nadwagi i otyłości. Więcej na ten temat możesz dowiedzieć się z artykułu: C.R. Bjørnvad, S. Gloor, S.S. Johansen, P. Sandøe, T.B. Lund – Neutering increases the risk of obesity in male dogs but not in bitches — Across-sectional study of dog- and owner-related risk factors for obesity in Danish companion dogs- Received 8 February 2019.
Jak zbadać, czy pies ma nadwagę lub jest otyły?
W tym przypadku pomocna jest skala oceny kondycji, która znajduje się na stronie WSAVA – https://wsava.org/wp-content/uploads/2020/01/Global-Nutritional-Assesment-Guidelines-Polish.pdf
Idealna kondycja:
- żebra łatwo wyczuwalne pod skórą,
- patrząc z góry wcięcie w pasie lekko zaznaczone,
- brzuch lekko podkasany, nieobwisły
Nadwaga:
- żebra pokryte warstwą tkanki tłuszczowej,
- brak wcięcia w pasie (przy widoku z góry),
- widoczna obwisłość brzucha
Otyłość:
- żebra niewyczuwalne, pokryte grubą warstwą tkanki tłuszczowej,
- zaokrąglona sylwetka (przy widoku z góry), w okolicy szyi i bioder gruba warstwa tkanki tłuszczowej,
- duży obwisły brzuch
Czy rasa ma znaczenie w przypadku nadwagi/otyłości?
Badania przeprowadzone przez Salt C. i wsp. (2019) (Salt C, Morris PJ, Wilson D, Lund EM, German AJ.: Association between life span and body condition in neutered client-owned dogs. J Vet Intern Med. 2019 Jan;33(1):89-99. doi: 10.1111/jvim.15367. ) wskazują na powiązanie długości życia psów z ich kondycją.
Zgodnie ze statystykami, psy ras mniejszych mają dłuższą krzywą przeżycia niż psy ras dużych i olbrzymich. W cytowanym badaniu wzięło udział 12 ras psów: American Cocker Spaniel, Beagle, Boxer, Chihuahua, Jamnik, German Shepherd, Golden Retriever, Labrador Retriever, Pit Bull Terrier, Pomeranian, Shih Tzu, Yorkshire Terrier.
Okazało się, że współczynnik ryzyka śmierci u psów z nadwagą/otyłych wahał się w zakresie od 1,35 dla owczarka niemieckiego do 2,86 dla Yorkshire Terriera. Średnia długości życia psów z nadwagą/otyłych była krótsza niż osobników z prawidłową masą ciała, ale największą różnicę odnotowano w przypadku rasy Yorkshire Terrier. Psy tej rasy z prawidłową masą ciała przeżywały średnio ok 16,2 lata, a u zwierząt z nadwagą/otyłych czas przeżycia wynosił średnio 13,7 lat. Najmniejszą natomiast różnicę pomiędzy czasem przeżycia psów z prawidłową masą ciała i nadwagą/otyłością odnotowano u owczarków niemieckich (średnia przeżycia psów z prawidłową masą ciała wynosiła 12,5 lat, a z nadwagą 12,1 lat). Powyższe badanie wyraźnie wskazało, że nadwaga/otyłość skracają czas życia psa, niezależnie od wielkości rasy.
Czy właściciel ma znaczenie w ocenie ryzyka nadwagi i otyłości psa?
Aktywny opiekun posiada zazwyczaj szczupłego psa – chętnie zabiera go na długie spacery, górskie wędrówki, uprawia z nim sport. Natomiast osoba otyła ma zwykle zwierzę z nadwagą – wychodzi na krótkie spacery z psem na smyczy, często podaje różne przekąski.
Opiekun psa może nawet nie zdawać sobie sprawy, jak silnie wpływa na kondycję swojego psa i „przenosi” na niego swoje nawyki żywieniowe. Badania C.R. Bjørnvad i wsp. 2019; wskazały, że osoby z nadwagą, mimo wychodzenia na spacer z psem, nie dostarczały mu wystarczającej ilości ruchu. Innymi słowy, taka aktywność była nieefektywna, a psy spalały więcej energii w trakcie swobodnego wybiegu, przebywając w ogrodzie lub innym dostępnym miejscu na posesji właściciela.
Niemniej jednak, odwracając sytuację i podejmując wspólną terapię odchudzania właściciela i psa, zauważono jej skuteczność. Badanie zostało opisane przez Kushner i wsp. (Kushner R.F. i wsp.: The PPET Study: People and Pets Exercising Together. Obesity, 2006. 14(10): p. 1762-177), w aspekcie zwiększenia aktywności ruchowej człowieka jako czynnika prozdrowotnego. W trakcie eksperymentu, opiekunowie psów oraz zwierzęta byli pod opieką lekarską/lekarsko – weterynaryjną, otrzymywali odpowiednio zbilansowaną dietę i właściwie dopasowany poziom aktywności ruchowej. Ludzie i psy zakończyli badanie pełnym sukcesem, związanym z redukcją masy ciała.
Na myśl nasuwa się pytanie, co było silniejszą motywacją dla człowieka – utrata jego nadmiernej masy ciała i zdrowsze życie, czy zadbanie o swojego psa i jego zdrowie? Niezależnie jednak od przyczyny okazało się, że zwiększona aktywność ruchowa człowieka (wymuszona czy nie – poprzez posiadanie psa i dbanie o jego kondycję) jest ważnym czynnikiem chroniącym go przed chorobami cywilizacyjnymi (otyłość, choroby krążenia, cukrzyca).
Czy zachowanie psów z nadwagą jest podobne do zachowania otyłych ludzi?
W badaniu Pagány A i wsp. 2019 (Pogány Á, Torda O, Marinelli L, Lenkei R, Junó V, Pongrácz P.: The behaviour of overweight dogs shows similarity with personality traits of overweight humans R Soc Open Sci. 2018 Jun 6;5(6):172398. doi: 10.1098/rsos.172398) nad zachowaniem psów o prawidłowej masie ciała i z nadwagą wykazano dużo podobieństw do modelu zachowań, obserwowanych u otyłych ludzi.
U otyłych ludzi zaobserwowano, że mimo zadeklarowanego odczucia sytości reagowali oni bardziej emocjonalnie na widok jedzenia i wykazywali wyższą tendencję do spożywania kalorycznych pokarmów niż Ci z prawidłową masą ciała. Natomiast u psów z nadwagą zauważono, że próbują one zmaksymalizować spożycie pokarmu wysokiej jakości oraz dłużej wahają się w przypadku, gdy wykonanie zadania wiąże się z niepewną nagrodą (pokarmem).
W kolejnej części artykułu dowiesz się, jak rozpocząć odchudzanie psa – śledź nasz blog!
